Problemen in de hoofdstad, dat domineerde de voorpagina’s op 11 januari 2000. Een ware taxioorlog teisterde Amsterdam. Chaos, geweld en corruptie deden de gemoederen hoog oplopen. Chauffeurs van concurrerende centrales bedreigden of mishandelden elkaar, klemden auto’s in, vernielden voertuigen en bekogelden ze met stenen. Voor klanten werd het nemen van een taxi een hachelijke zaak, terwijl de politie hard moest optreden. De kranten stonden vol met aangekondigde maatregelen van burgemeester Schelto Patijn. Chauffeurs vochten voor hun bestaan, terwijl de overheid de grip verloor.
De problemen begonnen door een nieuwe taxiwet. Het paarse kabinet besloot in de jaren ’90 om in het kader van de liberalisering de taximarkt vrij te geven. Door tarieven en standplaatsen vrij te geven, groeide de concurrentie tussen taxibedrijven. Bovendien konden chauffeurs makkelijker voor vergunningen in aanmerking komen. De Taxi Centrale Amsterdam (TCA) was er niet blij mee; jarenlang hadden zij het rijk alleen gehad en nu was er plotseling geduchte concurrentie. En waar de chauffeurs van TCA voor veel geld vergunningen hadden moeten kopen, konden anderen zich nu ineens veel eenvoudiger een taxichauffeur noemen. De TCA eiste het alleenrecht op de belangrijkste standplaatsen. Anderen waren het daar uiteraard niet mee eens. Vooral bij het Centraal Station en op het Rembrandtplein escaleerde de situatie regelmatig volledig.
Een bemiddelaar kwam in actie en na twee maanden kwam hij met een voorstel. Hij stelde onder andere een compensatiefonds voor gedupeerde chauffeurs en een voorlopige beperking van het aantal vergunningen voor. Ook de gemeente kwam met voorstellen in de hoop op verzoening. De standpunten van de diverse partijen waren echter te zeer uiteenlopend. In april 2000 werd daarom vastgesteld dat de bemiddeling was mislukt. De nieuwe wet werd gehandhaafd.
De taxioorlog duurde tot ver in 2001 en kwam pas na stevig ingrijpen van de Amsterdamse politie tot een einde. Hier een mooie uitzending over dit onderwerp, van het prachtige programma Andere Tijden.
Is er dan ook nog anders nieuws? Ja: de Britse minister van Binnenlandse Zaken, Jack Straw, vindt dat ex-dictator Augusto Pinochet te ziek is om berecht te worden en dat hij moet worden vrijgelaten. Na 16 maanden juridisch en politiek getouwtrek mocht hij terugkeren naar Chili. In de daaropvolgende jaren kreeg Pinochet steeds minder bewegingsvrijheid; uiteindelijk stierf hij in december 2006.
