Dinsdag 4 juli 2000. Independence Day in Amerika, the Fourth of July. Op de foto zien we het vuurwerk op Manhattan, in de omgeving van de Twin Towers.
De Italiaanse bondscoach Dino Zoff trad af na scherpe kritiek vanuit de politiek. Die kwam vooral van oppositieleider Silvio Berlusconi, die ook voorzitter was van AC Milan. Berlusconi noemde Zoff als “de eerste de beste dilettant”. Dat woord hoor je niet vaak; het betekent prutser, amateur. “Als mens ben ik beledigd, in het openbaar door het slijk gehaald door Berlusconi,” zei Zoff vanmorgen op een korte persconferentie. “Ik begrijp niet waarom men het werk van anderen moet denigreren. Ik aanvaard geen lessen in waardigheid van meneer Berlusconi.” Het aftreden van Zoff kwam als een grote verrassing. Ook voor de staf en spelers van het Italiaanse nationale elftal was het nieuws volslagen onverwacht.
De ministers Borst (Volksgezondheid) en Korthals (Justitie) lieten onderzoeken of het mogelijk was bij kinderen die onder vreemde of onverklaarbare omstandigheden om het leven kwamen, standaard sectie te laten plegen om de doodsoorzaak vast te stellen.
De Oostenrijkse regering wilde najaar 2000 een referendum houden over de diplomatieke sancties van de veertien overige EU-lidstaten. De Europese Unie beschouwde het dreigen met een referendum als een grote provocatie. Het overleg in de coalitieraad, waarin ook Jörg Haider (oud-FPÖ-leider en gouverneur in Karinthië) zitting had, duurde maar liefst zes uur. Zie eerder, onder meer op 6 februari.
Martina Hingis mocht dan wel de nummer één van de wereld zijn, haar heerschappij in het vrouwentennis begon te wankelen. De 19-jarige Zwitserse werd in de kwartfinale van Wimbledon uitgeschakeld door Venus Williams: 6-3, 4-6 en 6-4. De 20-jarige Amerikaanse was op het centre court in een uiterst boeiende partij de sterkste en zou op 6 juli in de halve finale haar twee jaar jongere zusje Serena tegenkomen.
Ondertussen was het Europese kampioenschappen langebaanzwemmen begonnen, maar dat was nog niet echt succesvol. Na het verlies van de titel op de 4×100 meter vrije slag – het gevolg van een off-day van de reserveploeg in de series – moest Pieter van den Hoogenband een dag later ook zijn titel op de 50 meter vlinderslag afstaan. Een 22-jarige Fin won, van wie de Nederlander nog nooit had gehoord. Het toernooi diende gelukkig slechts om wedstrijdritme op te doen. Titels waren bijzaak, minder dan tien weken voor het begin van de Spelen.
En dan ten slotte de Tour de France. Op de winderige wegen in Bretagne deed de ploeg van Once zijn bijnaam alle eer aan. El Ave, genoemd naar de Spaanse equivalent van de Franse hogesnelheidstrein TGV, reed zeventig kilometer lang een voorbeeldige tijdrit en dankzij de snelste tijd veroverde kopman Laurent Jalabert de gele trui. Voor het laatst deed de 31-jarige Fransman dat in 1995. Hij reed toen twee dagen in het geel.
Pingback: 7 juli 2000 - Het Jaar 2000