Zaterdag 23 september 2000.
Een schot uit een Berettavuurwapen, een harde knal en daarna een kort claxonsignaal. Met het hoofd voorover gebogen op het stuur zat hij in zijn Volkswagen Golf die op de Amsterdamse Haarlemmerdijk geparkeerd stond. Een man met een groot postuur in een kleine auto was deze avond doodgeschoten. Het ging om de 56-jarige topcrimineel Jan Femer. ‘De Snor’, de inbrekende, kluiskrakende en drugsdealende misdadiger, werd door zijn hoofd geschoten. De schutter ging er op een motor vandoor. Femer, de zoon van een Amsterdamse politieman, eindigde uiteindelijk naast Mink Kok en Stanley Hillis als een van de leiders van de Delta-organisatie. Hij verdiende miljoenen door de handel in xtc. De moord was mogelijk gepleegd in opdracht van de Joegoslavische maffia (Jotsa Jocić), maar volgens Willem Endstra gebeurde het in opdracht van Willem Holleeder. De zaak is nooit opgelost.
De dood van Jan ‘Snor’ Femer luidt een groot aantal ‘historische’ onderwereldafrekeningen in, grofweg van 2000 tot 2006. Na Femer zou Sam Klepper volgen. Na Klepper kwamen Magdi Barsoum, diens broer Adel Barsoum, George Plieger, Cor van Hout, Jules Jie, Willem Endstra, Evert Hingst, Johnny Mieremet, Kees Houtman, Gijs van Dam junior en Thomas van der Bijl. Spoiler: de moord op Femer zou niet de laatste geruchtmakende liquidatie zijn die we nog dit jaar gaan behandelen.
Een opmerkelijk hoofdstuk in een luchtvaartmysterie werd deze dag afgesloten. In de Andes vonden bergbeklimmers een deel van het wrak van de British South American Airways-vlucht ‘Star Dust’. In 1947 verdween dit toestel tijdens een vlucht van Buenos Aires naar Santiago. Meer dan vijftig jaar lang voedde de verdwijning speculaties en complottheorieën, tot smeltend gletsjerijs stukken van het toestel en menselijke resten prijsgaf.
De Nederlandse roeisters Eeke van Nes en Pieta van Dishoeck veroverden bij de Olympische Spelen de zilveren medaille in de dubbeltwee. In Penrith Lakes finishten ze met een fantastische eindsprint achter het ijzersterke Duitse koppel Jana Thieme en Kathrin Boron. De 38-jarige Britse roeier Steven Redgrave behaalde voor de vijfde maal in zijn loopbaan olympisch goud. Hij won vanaf de Spelen in 1984 (Los Angeles) elke keer een gouden plak.
Inge de Bruijn beëindigde haar olympische missie zoals ze die zeven dagen eerder begon in Sydney: met een overtuigende overwinning. Geïnspireerd door het dubbele succes van ploeggenoot Pieter van den Hoogenband sloeg de 27-jarige Nederlandse ditmaal toe op de 50 meter vrije slag. Met haar laatste kunststukje, haar derde gouden medaille binnen een week, overtrof De Bruijn de prestatie van Van den Hoogenband (twee keer individueel goud). En dan had ze ook nog een zilveren plak op de estafette. De zwemkoningin van de Spelen spoot als een komeet van het startblok. Op de vraag wat haar plafond was, moest De Bruijn vervolgens het antwoord schuldig blijven. Met een stralende glimlach: “Ik weet niet wat mijn limiet is en wil het ook niet weten. Dit is het jaar 2000, dit is mijn jaar.”
Voor goud kwamen de Nederlandse waterpolosters naar Sydney, met lege handen keerde de ploeg terug na de nederlaag in de troostfinale tegen Rusland. De nodige tranen werden vervolgens weggepinkt – er was niet gevlamd op de juiste momenten.
Zo’n 100.000 mensen waren in het stadion in Sydney ondertussen getuigen van de koningsnummers van de Olympische Spelen. De honderd meter hardlopen bij de mannen en de vrouwen. De gouden medailles op de 100 meter konden Marion Jones en Maurice Greene niet ontgaan. Toch hadden de snelste mensen ter wereld veel last van zenuwen en sliepen ze de nacht voor de finale slecht. Beiden debuteerden immers op de Olympische Spelen. Ze slaagden uiteindelijk allebei in hun missie.
De voorsprong van de 27-jarige Maurice Greene, 0,12 seconden, was de grootste op de Olympische Spelen sinds de overwinning van Carl Lewis in Los Angeles ’84. De tijd van 9,87 was tevens de snelste van dit seizoen. De 25-jarige Marion Jones, die 10,75 liep, bleef de nummer twee zelfs 0,37 seconden voor en dat was sinds de invoering van de elektronische tijdwaarneming niet vertoond. Zelfs niet door de legendarische wereldrecordhoudster Florence Griffith-Joyner.
Op de medaillespiegel stonden we nu zevende, net onder giganten als de Verenigde Staten, China en Australië. Knap, voor zo’n klein land.
De Nederlandse volleyballers boekten vanochtend een 3-1 overwinning op Egypte. De setstanden waren 25-21, 25-11, 31-33 en 25-20. Het was de derde overwinning van Oranje in groep A.
Alan Villafuerte smakte plotseling naast de mat. In één harde klap was ‘de vliegende springveer’ beroofd van zijn kans op een medaille in het eerste olympische toernooi trampolinespringen. De 23-jarige sportman uit Zoetermeer deed het zelf. Hij was er kapot van, maar beloofde vervolgens onmiddellijk in Athene 2004 revanche te zullen nemen.
Titelverdediger Nigeria werd in de kwartfinales van het olympisch voetbaltoernooi uitgeschakeld. De ploeg van bondscoach Jo Bonfrère verloor met 4-1 van Chili. Vier jaar eerder versloeg Nigeria in de olympische finale Argentinië en ontvingen de spelers vervolgens hun iconische gouden plakken. Dat was me een team, zeg.
Een poging tot een verzoeningsgesprek tussen Ajax-trainer Co Adriaanse en Richard Witschge leverde nog weinig op. Beiden spraken elkaar even op het trainingsveld.
Nederlanders speelden ten slotte de hoofdrol bij de revanche van FC Barcelona na de nederlagen tegen Athletic de Bilbao en Besiktas. Dankzij doelpunten van Kluivert (twee goals) en Overmars won de Catalaanse ploeg voor eigen publiek met 3-1 van Racing Santander. Frank de Boer kreeg twee gele kaarten en moest voortijdig naar de kleedkamer. Witschge werd voor het duel met RBC (zie eerder) uit de selectie gezet. Hij had volgens de eigenzinnige coach te weinig trainingsarbeid had verricht. Dat voelde als een dolksteek in de rug van de voetballer.
