Zondag 8 oktober 2000.
Het extreemrechtse Vlaams Blok van Filip Dewinter werd bij de Belgische gemeenteraadsverkiezingen de grote winnaar. Een zwarte zondag, volgens sommigen. Striptekenaar Kamagurka: “Dewinter wint; gevoel van onveiligheid neemt toe.” In Antwerpen haalde de partij 33 procent, 5 procent meer dan bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen in 1994. Zij bleef hiermee de grootste politieke formatie in de stad. Tegen alle voorspellingen in bleek het uiterst effectief, de manier waarop werd ingespeeld op onlustgevoelens en vreemdelingenangst. Meer nog dan bij voorgaande verkiezingen, boekte het Blok ook successen buiten de steden. Maar in die steden was de opmars het meest spectaculair.
De liberale premier Guy Verhofstadt noemde de uitslag voor het Vlaams Blok misschien de enige smet op de verkiezingsuitslag voor gemeenten en provincies. Hij onderstreepte dat ook in Antwerpen een democratische meerderheid bleef bestaan. Opmerkelijk: in Wallonië speelde extreemrechts geen enkele rol van betekenis.
Michael Schumacher werd in Japan voor de derde keer wereldkampioen Formule I, in de voorlaatste race van het seizoen. Na 21 jaar ging de titel weer naar Ferrari. In 1994 en ’95 was hij bij Benetton ’s werelds beste, nu had hij in zijn vijfde jaar bij Ferrari de titel gepakt. Twee keer was Schumacher er in die periode dicht bij, maar beide keren moest hij zijn meerdere erkennen, achtereenvolgens in Jacques Villeneuve (1997) en in Hakkinen (’98). Drie keer wereldkampioen, dat hadden nog maar vijf anderen vóór hem gedaan. Aan Schumacher nu om Juan Manuel Fangio (vijf titels) te evenaren.
In 2000 was hij dus de grote kampioen. De race in Japan was bloedstollend spannend. Dankzij een uitgekiende pitstopstrategie wist Schumacher op het nippertje te winnen. Het zorgde vervolgens voor een uitzinnige begrafenis in Maranello, de thuisbasis van Ferrari. Duizenden mensen liepen achter een simpele lijkkist aan, zwaaiend met vlaggen. De meeste vlaggen in de rode huiskleur, enkele geïnspireerd op het wapen: geel met een steigerend zwart paard. Op de lijkkist stond de ster van Mercedes, de verslagen vijand.
We hadden in 1999 het eerste seizoen van Big Brother, minder succesvol was de tweede editie die in september 2000 was begonnen. Over De Bus hebben we het uitvoerig gehad, onder meer in deze podcast met deelnemer Jop. Op deze zondag startte de volgende variant in het genre waarin de gewone mens tot op het bot ging tot vermaak en lering van de rest van ons. Expeditie Robinson: het loopt nog steeds.
Acht Belgen en acht Nederlanders zaten op twee onbewoonde Maleisische eilandjes in de Zuid-Chinese Zee. Vrijwel zonder meegebracht voedsel gingen ze het daar 47 dagen voor het oog van de camera met elkaar uithouden. De acht vrouwen en acht mannen werden verdeeld over twee kampen die elkaar tijdens wedstrijden zouden ontmoeten. De ontberingen en de wildernis van het eiland waren het decor en aanjager van emoties; er lag 50.000 euro klaar voor de persoon die als laatst overbleef. Zo’n 1.100 mensen hadden zich aangemeld voor het programma.
In Londen begonnen de Russen Gari Kasparov en Vladimir Kramnik ondertussen aan de eerste van de zestien schaakpartijen die ze de komende vier weken tegen elkaar gingen spelen. Er was al geloot en Kasparov had wit. Het werd tijd dat Gari Kasparov zijn titel weer eens verdedigde; de laatste keer was in 1995 in New York tegen Anand.
Boris Jeltsin stond de laatste ochtend van de twintigste eeuw thuis in de gang te treuzelen. “Ik deed heel langzaam mijn jas dicht”, schreef de toenmalige Russische president in zijn deze dag verschenen memoires, waarna hij tegen zijn vrouw zei: “Naina, ik heb een besluit genomen. Ik treed af. Straks volgt mijn televisietoespraak. Kijk maar naar de tv.”
In De presidentiële marathon deed Jeltsin gedetailleerd verslag van die laatste, dramatische dagen van zijn presidentschap. Hij vertelde hoe hij al jaren op zoek was naar een geschikte opvolger. Zo iemand meende hij met Vladimir Poetin uiteindelijk gevonden te hebben. Ook beschreef Jeltsin de rust die over hem kwam na zijn besluit, de vitaliteit en tevredenheid die hij voelde, die de jaarwisseling tot het beste feest maken dat hij in jaren had gehad. “De sterren. De sneeuw. De bomen. De donkere, donkere nacht. Het is lang geleden dat ons gezin zo gelukkig was. Heel lang geleden.”
Romario bewees opnieuw nog steeds van grote waarde voor Brazilië te zijn. De 34-jarige aanvaller hielp zijn ploeg met vier treffers aan een 6-0 overwinning tegen Venezuela. Dankzij de zege zetten de Brazilianen een grote stap naar deelname aan het WK 2002. En we weten het: dat toernooi zouden ze uiteindelijk winnen.
De Nederlandse biljarter Dick Jaspers veroverde ten slotte in het Franse Saint-Etienne zijn eerste wereldtitel in het driebanden. In de finale won hij vrij eenvoudig in drie sets van de Deen Carlsen. “Dit is het mooiste dat ik ooit heb gewonnen”, zei Jaspers vervolgens na afloop. “Ik heb tegen alle grote namen gespeeld en heb ze ook allemaal verslagen. Een echte wereldtitel.” De doorgaans nuchtere Jaspers gooide na zijn laatste carambole van blijdschap zijn keu in de lucht.
