Zaterdag 20 mei 2000. Babygeluk voor de Britse premier Tony Blair (47). Hij kreeg een vierde kindje, een zoon: Leo. Mooi dat dit kon: zijn vrouw Cherie was immers al 45. Het stel had al twee zonen, Euan van 16 en Nicky van 14, en een dochter, Kathryn van 12. Het was voor het eerst in 152 jaar dat in het gezin van een zittende Britse eerste minister een kind wordt geboren.
En verder deze dag alleen sportnieuws.
Beroemde woorden vandaag in een persconferentie in Spanje. Louis van Gaal (48) stapte op bij Barcelona, de club die dit seizoen heel dicht bij drie prijzen was maar die overal net ernaast greep. Het zat erop voor hem, hij besloot zich solidair te verklaren met de vertrekkende voorzitter Núñez. Maar hij zou niet vertrekken zonder nog een keer uit te halen op zijn kenmerkende manier. “Amigos de la prensa, yo me voy. Felicidades.” Vrienden van de pers, ik vertrek. Gefeliciteerd. Hij beet het de verzamelde media toe tijdens een geruchtmakende persconferentie. “Siempre negativo.” Altijd negatief, was zijn oordeel over de Spaanse pers. De monoloog duurde een half uur.
Speler Frank de Boer liet weten het ontslag te betreuren. Patrick Kluivert snapte de beslissing, omdat volgens hem de druk van het publiek te groot werd. Maar ook hij vond het jammer. Luis Figo reageerde diplomatiek, Johan Cruijff wilde zich niet in de discussie mengen. “Misschien dat ik er later nog wel een keer op terugkom. Nu heeft dat geen zin.” Bijzonder: in mei 2002 keerde Van Gaal op voorspraak van voorzitter Joan Gaspart terug naar Barcelona. Van Gaal bedong toen, om een vroegtijdig ontslag te voorkomen, een ontslagvergoeding van zeven miljoen euro.
Patrick Kluivert-cola, Dennis Bergkamp-chips, Jaap Stam-rozen, oranje gekleurde condooms met sinaasappelsmaak. Fabrikanten deden veel moeite om Nederland in de stemming te krijgen voor het Europees kampioenschap voetbal. Maar de schappen bleven voorlopig vol liggen, klaagden winkeliers. Het toernooi leefde nog niet. De seizoenen liepen nog op hun einde, de Champions League-finale moest nog worden gespeeld. Men verwachtte dat de Oranje-manie snel daarna heus wel zou beginnen. Sportmarketeers hadden kritiek: het EK zou niet goed gepositioneerd zijn, er waren nauwelijks campagnes en als ze er waren dan vertoonden die weinig lef. Wel spectaculair: de honderd meter hoge foto van Edgar Davids op het gebouw van Nationale-Nederlanden, in Rotterdam.
Zwemster Inge de Bruijn maakte indruk bij wedstrijden in Monaco. In het revolutionaire haaienpak bracht de 26-jarige Nederlandse het wereldrecord op de (niet-olympische) 50 meter vlinderslag op 25,83 seconden. Het record stond sinds augustus met 26,29 op naam van de Zweedse Kammerling. De 100 meter zwom De Bruijn in 57,96, een verbetering van zowel haar eigen Nederlandse (58,49) als het Europese record (58,41) van de Slowaakse Moravcova. Ze leek over de juiste vorm te beschikken voor de Olympische Spelen in Sydney: vasthouden!
De bekerfinale in Engeland kende deze dag drie Nederlandse deelnemers. Op goal bij Chelsea stond Ed de Goey, in de verdediging speelde Mario Melchiot. Bij tegenstander Aston Villa speelde George Boateng. Chelsea won met 1-0.
En dan de voetbalontknoping in Duitsland. Op het programma stond SpVgg Unterhaching – Bayer 04 Leverkusen. De titel in de Bundesliga leek dit seizoen naar Leverkusen te gaan. Het zou de eerste zijn in de 96-jarige historie van de club. Leverkusen had op de laatste speeldag nog één puntje nodig. De koploper verloor echter op desastreuze wijze met 2-0 van Unterhaching. Daarmee stak de kleine debutant plaatsgenoot Bayern – Unterhaching is een voorstadje van München – de helpende hand toe. Bayern won veertien kilometer verderop zelf met 3-1 van Werder Bremen en prolongeerde, op doelsaldo, het kampioenschap.
