Zondag 23 juli 2000.
Het leek in de laatste week van de Tour de France nog even mis te gaan met de onaantastbaar geachte Lance Armstrong. De 28-jarige Amerikaan kreeg een geweldige inzinking, maar slaagde erin de schade beperkt te houden. Daardoor werd hij in Parijs gehuldigd als winnaar van de 87e Tour de France. Hij prolongeerde daarmee zijn zege van 1999, die vooral indruk had gemaakt omdat hij was teruggekomen na een zware strijd tegen kanker. In 2000 was zowel het parcours als de tegenstand zwaarder: minder tijdritten, meer bergen en onder de concurrenten onder meer de voormalige Tourwinnaars Jan Ullrich en Marco Pantani. Spannend werd het echter nooit; tegen Armstrong was geen kruid gewassen.
Armstrong wist één etappe te winnen: de tijdrit in Mulhouse. Op de beruchte Mont Ventoux had hij de eer nog gegund aan Marco Pantani, maar toen de Italiaan zich vervolgens laatdunkend uitliet over Armstrong had de Amerikaan gruwelijke spijt van zijn geste. Op de Champs-Élysées had hij uiteindelijk ruim zes minuten voorsprong op Jan Ullrich en ruim tien minuten op de verrassende Spanjaard Joseba Beloki. De Nederlanders speelden geen rol van betekenis in het eindklassement. Wel waren er gewonnen etappes: Erik Dekker kwam maar liefst drie keer als eerste over de finish en de organisatie riep hem vervolgens ook uit tot de strijdlustigste renner van de Tour. Ook Léon van Bon won een etappe.
Jeroen Blijlevens haalde de finish in Parijs, maar in de einduitslag was de sprinter niet terug te vinden. Omdat hij na de laatste etappe een klap had uitgedeeld aan de Amerikaanse renner Bobby Julich, werd hij zowel uit de rituitslag als uit het eindklassement geschrapt. Hij kreeg ook een boete van 280 gulden. De jury betitelde de actie van Blijlevens als ernstig agressief gedrag. Blijlevens mocht voor de televisiecamera in één woord zeggen wat hij van deze Tour vond. “Het is een heel klein woord, met drie letters”, zei de sprinter.
Het was komkommertijd, ook in Engeland. Los van het nieuws over een onopgeloste lustmoord, op het achtjarige meisje Sarah Payne, was er weinig spectaculairs te melden. Dan kom je aan het bestaansrecht van een Brits boulevardblad. Dus bedachten ze bij News of the World een list. Gecombineerd met verontwaardigende teksten drukte het zondagskrantje de foto’s en namen af van 49 mensen die waren veroordeeld voor zedendelicten. Name and Shame, zo heette de campagne. “Daar hebt u als ouder recht op”, zo claimde de redactie. De politie en de reclassering vonden het echter onverantwoordelijk. Volgens de politie dreigt de krant het omgekeerde te bereiken van wat ze beoogt. Dat pedofielen ondergronds gingen en in recidive vervielen, waardoor nog meer kinderen konden omkomen.
Met de vervroegde terugkeer van de Amerikaanse president Bill Clinton uit Japan waren de Israëlisch-Palestijnse vredesonderhandelingen in Camp David de laatste, volgens waarnemers cruciale fase ingegaan. De gesprekken waren de afgelopen drie dagen op een laag pitje voortgezet onder leiding van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Madeleine Albright. Nu voerde president Clinton weer afzonderlijke gesprekken met de Israëlische premier Ehud Barak en de Palestijnse leider Yasser Arafat.
Men deed inhoudelijk geen mededelingen over de voortgang van het beraad. Algemeen namen deskundigen echter aan dat de gesprekken zich concentreerden op de status van Jeruzalem. Op tafel lag een Amerikaans voorstel voor gedeelde soevereiniteit over delen van de stad. Kon deze knoop van politieke en religieuze emoties worden ontward? Clinton moest een wonder verrichten.
Een Amerikaanse website publiceerde geheime CIA-documenten over een ontmoeting in 1998 tussen de Amerikaanse en Japanse inlichtingendiensten. Daarin legden functionarissen uit hoe de CIA werkte en op welke landen de spionnen van de Verenigde Staten zich concentreerden: Iran, China, Noord-Korea, Cuba en Rusland. Een woordvoerder van de CIA erkende de authenticiteit van de documenten. Hij noemde de onthulling echter niet het einde van de wereld. De informatie was volgens hem geen bedreiging vormde van de Amerikaanse veiligheid. Experts bevestigden dat, maar noemden het geheime karakter van de gepubliceerde documenten opwindend.
Twee kanshebbers voor een gouden medaille zouden op de Olympische Spelen van Sydney ontbreken op de 200 meter. Het lang verwachte optreden van wereldrecordhouder Michael Johnson en wereldkampioen Maurice Greene eindigde tijdens de olympische trials in Sacramento in een anticlimax. Beide matadoren vielen in de finale geblesseerd uit. Zowel Johnson als Greene namen wel op andere onderdelen deel aan de Spelen.
Leden kozen Joan Gaspart als nieuwe voorzitter van de voetbalclub Barcelona. Gaspart, die al vice-voorzitter was van de Catalaanse club, versloeg met 55 procent van de stemmen tegenkandidaat Lluís Bassat. Tijdens de verkiezingen gingen groepen supporters met elkaar op de vuist. De 55-jarige Gaspart was de opvolger van Josep Lluís Núñez. Die wilde zich na een voorzitterschap van 22 jaar niet meer herkiesbaar stellen. In het kielzog van Núñez stapte in mei ook de Nederlandse trainer Louis van Gaal op bij Barcelona.
Gaspart beloofde tijdens zijn verkiezingscampagne de voetballers Marc Overmars en Emmanuel Petit van Arsenal, Ivan de la Peña van Lazio en Alfonso van Betis naar Barcelona te zullen halen. Barcelona leek echter de Portugees Luís Figo niet te kunnen behouden. In de Spaanse krant El País werd vanmorgen aangekondigd dat de speler van een recordbedrag van circa 130 miljoen gulden naar aartsrivaal Real Madrid zou vertrekken.
Tennis dan. Magnus Gustafsson speelde in de Dutch Open in de finale tegen Raymond Sluiter. De 33-jarige Zweed won op het centre court van tennisvereniging Amstelpark van de 22-jarige Nederlander en pakte zijn veertiende titel. Sluiter, voorafgaand aan de Dutch Open nummer 142 van de wereld, had de afgelopen week ondanks het verlies in de finale beleefd als een droom. Voor het eerst in zijn carrière haalde hij de eindstrijd van een groot toernooi. Hij kwam vervolgens met plaats 106 in de buurt van zijn doel zich te scharen bij de beste honderd tennissers van de wereld.
En dan ten slotte de Top 40 van week 30. Aan de top 3 veranderde niets, van 9 naar 4 ging Anastacia met haar hit I’m Outta Love. En daarmee stonden er toch wel een aantal giganten in de top. De eerste drie plekken werden bezet door de zomerhit van Jody Bernal, het prachtige I Would Stay van Krezip en Let’s Get Loud van Jennifer Lopez. Nieuw op 20: Jumpin’ Jumpin’ van Destiny’s Child. De nieuwe binnenkomer op 22 vind ik meer iconisch: Darude, met Sandstorm.
